informatie over Gulden snede / Fibonaccistijl

Elk element is afkomstig van de som van de vorige twee elementen. Bijvoorbeeld, het getal 13 wordt verkregen door het getallen 5 en 8 bij elkaar op te tellen en het getal 21 wordt verkregen door 8 bij 13 op te tellen. Hiermee beschrijft de rij van Fibonacci een groeipatroon dat in de natuur/schepping is vastgelegd en wordt daarom gezien als een natuurlijke reeks. Dit wordt duidelijk als men de reeks ruimtelijk gaat uitbeelden.

 
Het getal 1 staat voor een vierkant van 1 bij 1 en het getal 2 voor een vierkant van 2 bij 2. Als men de zijden van het vierkant 1 bij 1 optelt bij het vierkant 2 bij 2 krijgt men de zijde van het volgende vierkant dat 3 bij 3 groot is. Dit kan men herhalen tot in de oneindigheid en bij elke stap wordt het vierkant groter. Het bijzondere wordt pas zichtbaar als een vloeiende lijn door de hoekpunten van de vierkanten wordt getrokken. Het is dus meer-van-hetzelfde maar toch weer anders dan het befaamde 'Droste-effect'.

 
Hiermee wordt in een oogopslag duidelijk wat deze zgn. Phi-reeks (optelsommen van 0,618 groter in reeks) in feite uitbeeldt. 
Deze vorm vindt men terug in de mooie natuur, volkomen esthetisch verantwoorde lijven, tekening(en), perspectieven, windingen en opbouw, ik zal er een paar opnoemen:

• slakkenhuis

• bloemkoolroosjes

• sterrenstelsel

• denneappel

• veel soorten schelpen

• gerbera

• zonnebloemzaad in kransen

• punten esdoornblad

• krul op een viool

• da vinci tekeningen / vivariumman

• griekse bouwkunst en tempels

Wat deze Gulden snede reeks zo bijzonder maakt is dat het al eeuwen wordt toegepast; maar in onze westerse wereld vooral in de kunst van de gouden eeuw. Eigenlijk speelt dit nog vandaag de dag, in de fotografie, in aquariuminrichting, goede schilderijen enz. Niet voor niets noemde men dit 'het oog van God'. Het gaat erom wat vanuit de mens gezien mooi is, de verhoudingen die iets mooi maken.

De lengte en hoogte van de aquariumbak (x 0,618 minus de gemeten lengte) geeft 9 vakken met op de 4 kruispunten het zwaartepunt waar onze esthetische blik automatisch naar zoekt...

 
De optelsom van de aparte delen geeft niet alleen een goede zwaarteverhouding en rust voor het oog maar geeft ook dieptewerking vanuit het 'oog' van de steen.

En dan nu over mijn Psalmen:

De essentie van de psalmen zouden in deze vorm wellicht krachtig kunnen overkomen dacht ik zo. Daarom een vingeroefening nu op mijn webpagina; ik weet nog niet hoe ik er tegenaan kijk. Je komt van alles tegen in 'de wijs'; gebiedende-, aanvoegende-, aantonende- of overgankelijke wijs. 
De reeks die ik in deze psalmen heb neergezet is vooralsnog 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13 woorden. Als ik verder ga in de reeks (21, 34 woorden) dan wordt het beduidend moeilijker om van onderen naar boven lezen ;-). Om het zingbaar (?) te maken zou het wellicht beter uitkomen alles in lettergrepen te noteren....

Hoe begin ik: eerst twee keer de psalm lezen, dan de steekwoorden noteren, en turven hoe vaak deze voorkomen. De essentiele frasen omcirkelen. Meestal heb ik teveel (kracht van het weglaten zeg maar) daarna inpassen, en vaak blijkt dat de zinsconstructies gewoon maar op één manier kunnen. (En als je de psalmen je levenlang al gelezen en gezongen hebt ben je bevoordeeld en bevooroordeeld nietwaar?). 
De 1-1-2-3 is de moeilijkste, vooral teruglezenderwijs. Van bijv. de lange psalm 119 blijft er niet zoveel over uiteindelijk.....of juist wel die reeks dan laten oplopen tot 21-34 of zelfs 55.

terug